Twinkeling
Twinkeling
Onschuldige twinkeling
Waar vlucht je naartoe
Waar vlucht je naartoe
Twinkeling
Onschuldige twinkeling
Waar vlucht je toch steeds naartoe
Ooit vormde je een veilige plek
Waar ik elke dag de Lente mocht vinden
Geborgenheid aangereikt
Telkens na gekrenkt te zijn
Laat de traan maar onder het kussen
Laat de traan maar onder het kussen
Een wangestalte kwam onuitgenodigd binnen
Hij zei ‘drink nog wat en doe wat ik je vertel’
Maar het spel was er één van een afwijkende pen
Leg je hoofd maar neer
Leg je hoofd maar neer
En … als hij mij van al mijn geluk besteelt
Dan begint voor mij de langste weg
En als hij langzaam zijn lichaam wil bewegen
Bevries ik alsof ik er niet meer ben
Stop … nee … ga alsjeblieft weg ….
Ga van mij af
Blijf van mij af
Ik heb nog wat huiswerk te doen
Neurie een liedje
Fluister een gebed
Terwijl hij aan mijn maagdelijkheid zit
Open het schrift
Lees mijn woord
Herhaal het woord
Herhaal mijn woord
Herhaal het woord
Herhaal mijn woord
NEE
Arthur was het lekker
Arthur maakte het je gelukkig
En voel je je nu echt een groot man
Nadat je een kinderlijk hart gegijzeld had
Maar ik kon het niemand vertellen
Ik kon het niet vertellen
Kon ik het maar vertellen
Maar verraad je een familievriend
… En hadden ze de roep wel gehoord
Twinkeling
Onschuldige twinkeling
Na 30 jaar ben je weer in vertrouwen terug
Je vormt nu in mij een geborgen warmte
Nu eindelijk wanneer de hernieuwde Lente voor een open begin staat
Laat het nu maar rusten
Laat het nu maar rusten
Streep het nu door
En neem het nooit meer mee naar morgen
STREEP
_____________________________________
Persoonlijk gedicht geschreven door © Madeleine Oppelaar
21 Mei 2013
Thema: Misbruik
Aanvulling: Je bent je veilige plek kwijt na misbruikt te zijn op jeugdige leeftijd. Pas na 30 jaar heb je echt het gevoel dat je het eindelijk los kan laten en geopend bent voor het nieuwe geluk, deze ook durft te omarmen.
GELIEVE NIET KOPIEREN zonder het groene licht van de maakster zelf. Dank!
Closure: 22:22
Stichting Palet 
mei 23, 2013 om 9:28 am
Ik ben heel blij voor je dat je het los heb kunnen laten,een biggg hug:) xxx
mei 23, 2013 om 9:34 am
Heel mooi en ontroerend beschreven lieve Madeleine en ik ben ook heel blij voor jou.
Liefs, Marlon
mei 23, 2013 om 9:38 am
Dank jullie wel voor jullie warme en oprechte reacties Miloux en Marlon. Lang ben ik gegijzeld in mijn eigen lijf en geluk geweest, maar nu niet meer. De streep heb ik eindelijk mogen zetten. En weet je, het voelt zo verdomd lekker 🙂
Liefs,
Madeleine.
mei 23, 2013 om 9:57 am
Wat open en ontroerend geschreven, moet als een openbaring naar een nieuw leven zijn voor je, en lieve Madeleine…wat zal dat goed voelen ! Wees vooral trots op en hou vanjezelf…..jij mag er zijn 🙂
Liefdevolle goet, Diny
mei 23, 2013 om 10:01 am
Dank je lieve Diny voor je mooie reactie. Ja het voelt ook zo dat ik nu echt aan mijn nieuwe leven beginnen mag. Hem met mijn volle warme zijn mag omarmen. Eerst was ik nog angstig (hij was al in de buurt), maar nu zeg ik met de volle overtuiging ja. Ja het mag! Trots ben ik zeker! Zeer trots.
Warme groet,
Madeleine.
juni 22, 2013 om 7:20 pm
Een bijzondere manier van beeldend schrijven heb je Madeleine.
januari 13, 2014 om 3:48 pm
Dertig jaren, een lang proces om te verlaten, achter te laten. Twee armen en een stil orkest x
januari 13, 2014 om 4:28 pm
Dank je Rudolf XXX
januari 14, 2014 om 12:05 pm
intens maar prachtig geschreven. esther